Uprawianie buraka cukrowego – główne założenia uprawy i pielęgnacji

Historia buraka cukrowego jest dość interesująca. Na początku warzywo to było uprawiane jako pasza dla zwierząt lub też warzywo ogrodowe. Dopiero w XVIII wieku wyprodukowano z buraka cukier, co bezpośrednio przełożyło się na wzrost zainteresowania tą rośliną, która teraz zyskała nowe przeznaczenie. Cukier z buraków stał się bezpośrednim konkurentem cukru trzcinowego, którego do Europy dostarczano drogą morską. Uprawa buraka cukrowego dalej jest niezwykle popularna, więc warto zastanowić się nad zasianiem tego warzywa w celach zarobkowych. Buraki cukrowe są jedynymi roślinami w Europie, które służą do produkcji cukru.

Nie tylko sam cukier jest dobrodziejstwem buraka. Z produktów ubocznych uzyskiwanych podczas zbiorów warzywa z pola (między innymi liści) produkuje się również paszę dla zwierząt. Stosunkowo niewielkie są także wymagania buraka, pomimo jego dużego zapotrzebowania na wodę. Właśnie to zapotrzebowanie jest największym mankamentem uprawy buraków cukrowych, gdyż rolnicy często muszą liczyć na dużą sumę rocznych opadów, ponieważ tylko wtedy roślina wyda odpowiednie plony. Buraki cukrowe po zasianiu mają największy przyrost plonów w okresie letnim, czyli w czerwcu, lipcu i sierpniu. Na szczęście rośliny te nie wymagają wysokich temperatur, stąd ich popularność w Europie, gdzie dominuje klimat umiarkowany.

Źle działają na buraka za to wahania temperatur w trakcie dnia. Bardzo istotne jest także odpowiednie nasłonecznienie uprawy. Dzięki dużemu wystawieniu na światło słoneczne, buraki mogą produkować więcej cukru w swoim korzeniu, co jednocześnie przekłada się na uzyskane plony i jakość finalnego produktu. Pamiętajmy o tym, że to właśnie zawartość cukru w korzeniu rośliny świadczy o jej jakości. Jeśli chodzi o glebę, to najlepsza jest żyzna gleba, z niską kwasowością i bogata we wszelkiego rodzaju składniki mineralne. Zapewnienie takiego podłoża burakowi cukrowemu gwarantuje nam otrzymanie dużych plonów podczas zbiorów.